Ξαναζωντάνεψε το 1990 στο εργαστήριο του Πάνου Ιωαννίδη 70 χρόνια μετά την κατασκευή της τελευταίας. Από απλή περιέργεια ξαναφτιάχτηκε από την αρχή- με χαρτί και μολύβι- μαζί με καινούργια τραγούδια. Ένα παιχνίδι στο χρόνο, μια περιπλάνηση στα μυστήρια και το πάθος των παλιών τεχνιτών.

Η λατέρνα είναι ένα μικρό πιάνο που έχει τη μουσική σε έναν περιστρεφόμενο κύλινδρο με καρφιά, όπου κάθε καρφί είναι μια νότα. Μεσουράνησε για πάνω από 80 χρόνια, αρχίζοντας από το 1805, στις τότε ελληνικές κοινότητες των αστικών κέντρων και κυρίως της Κωνσταντινούπολης και πλημμύρισε τον κόσμο με μουσική, σε μια εποχή που δεν υπήρχε ραδιόφωνο, γραμμόφωνο, τηλεόραση… τίποτα. Έτσι χάραξε τη μουσική του 20ου αιώνα με πάνω από 10.000 όργανα τότε σε κυκλοφορία και με στρατιές “σταμπαδόρων”, “εργολάβων κυτίων”, “καρφωτών”, “μπαλκονάδων”…

Για κάθε όργανο 750 περίπου ώρες δουλειάς, για κάθε κύλινδρο 8.000 καρφιά για τα 9 τραγούδια. Έσβησε σιγά σιγά στη δύνη της τεχνολογίας και της ταχύτητας. Μαζί της χάθηκαν πολλές αξίες και ένα αστείρευτο κέφι που αρχίζουμε να το ανακαλύπτουμε.

Σήμερα η λατέρνα κατασκευάζεται ξανά όχι μόνο σαν φόρος τιμής στους παλιούς αλλά και σαν όργανο που αξίζει να σταθεί στα πόδια του και να χαρίσει ατέλειωτες στιγμές χαράς.